Όλοι την ξέρουμε,
ας πάμε και να την γνωρίσουμε …
Κορώνη, στο ανατολικότερο σημείο του δυτικού ποδιού της Πελοποννήσου. Στον Μεσσηνιακό κόλπο. Μοιάζει με νησί, μα νησί δεν είναι. Μια αγκαλιά γης, πάνω σε βράχο να παλεύει με τα αναρίθμητα κύματα, μόλις 3,5 ώρες από την Αθήνα.
Περνώντας το Πεταλίδι, φαίνεται να αναδύονται απ’την θάλασσα, ανάμεσα σε δαντελωτές παραλίες, οι Χράνοι, ο Άγιος Ανδρέας, η Νέα Κορώνη, τα Βουνάρια, το Χαροκοπιό και στη συνέχεια φτάνουμε Κορώνη.
Εδώ γεμίζει η ψυχή σου, από την στιγμή που φθάνεις, θάλασσα και ιστορία. Μπορεί να ανήκει στο παρελθόν, η σύγχρονη ζωή όμως ξεχειλίζει γύρω της και δεν την αφήνει να ξεψυχήσει.
Μπαίνοντας στην Κορώνη συναντάς τον Άγιο Δημήτριο. Εμπρός του βρίσκεται μια μικρούτσικη πλατεία. Από εδώ περπατώντας στο στενό και μοναδικό καντούνι προς τον μώλο, ανάμεσα στα μικρομάγαζα και στα καφενεδάκια, θα ξεχωρίσεις το ταβερνείο του Ροδίτη. Μπροστά – μπροστά στο μώλο, δίπλα στα μάτια σου ρίχνει ο Κορωναίος ο ψαράς τα δίχτυα του.
Λίγο πιο πέρα, δίπλα στη θάλασσα το ταβερνείο του Καγκελάριου, που σερβίρει την ψαριά του. Ουζάκι, ψαρομεζέδες και ότι άλλο κάνει κέφι η καρδιά σου.
Το ένα καφενεδάκι διαδέχεται το άλλο. Η Κορώνη σφίγγει με μια ζεστή αγκαλιά τον επισκέπτη και τον φροντίζει έτσι ώστε να μην του λείπει τίποτα.
Έπειτα από ένα καλό φαγοπότι, η περιήγηση συνεχίζεται.
Πάνω ψηλά το βενετσιάνικο κάστρο της Κορώνης. Ανεβαίνουμε τα σκαλιά πάνω από το μώλο. Θα βρεθούμε στη Βόρεια πλευρά του Κάστρου, κοντά στην κεντρική είσοδο, την Μεγάλη Πόρτα, που διατηρείται θαυμάσια, σ’έναν από τους βόρειους προμαχώνες του τείχους. Από μόνη της είναι μνημείο. Κοιτάζοντας από εδώ, αγναντεύουμε μπροστά μας τον κόλπο της Κορώνης, που κορυφώνεται σαν πέταλο στην παραλία της Καλαμάτας. Κάτω από τα πόδια σου η ήρεμη πολιτεία με το λιμάνι, τα ψαροκάικα και τις κόκκινες κεραμοσκεπές. Όλα μέσα στο γαλάζιο φόντο της θάλασσας.
Από την εσωτερική της πλευρά η Μεγάλη Πόρτα μοιάζει με θεόρατο μάτι που αγναντεύει την ομορφιά του ήμερου Μεσσηνιακού τοπίου. Ανηφορίζουμε στα καλντερίμια του Μέσα Κάστρου. Περνάμε διάφορα μικρά σπιτάκια. Όλα τους κατοικούμενα. Στο βάθος προβάλλει ο Άγιος Χαράλαμπος και δίπλα η πύλη της Γυναικείας Μονής του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, που λειτουργεί ακόμη με το Παλαιό Ημερολόγιο.
Κάτι μας τραβάει μέσα. Βλέπουμε ψηλά ένα λόφο, ένα μεγάλο σταυρό, και ασβεστωμένα σκαλοπάτια που σε οδηγούν στην απεραντοσύνη του γαλάζιου….
Κατηφορίζοντας από το Κάστρο, μέσα από τα γραφικά σοκάκια πηγαίνεις στο Άλσος της Ελεήτριας. Εδώ, σε έναν χώρο, που χωράει σε μια ματιά συνυπάρχουν όλες οι ομορφιές. Πρασινάδες, ακρογιαλιές, βράχοι, βουνοκορφές και το γαλάζιο του ουρανού και της θάλασσας μαζί.
Το τελευταίο μεγάλο κεφάλαιο της ιστορίας της Κορώνης έχει ανοίξει τον Γενάρη του 1897 με την εύρεση της εικόνας της Ελεήστρας. Ο ενθουσιασμός και η αγάπη των Κορωναίων για την εικόνα ήσαν αρκετά για να κτίσουν στην συνέχεια τον ναό της Εύρεσης. Έτσι θυμόμαστε και εμείς και οι ερχόμενες γενεές την σημαντική αυτή στιγμή της Εύρεσης.
Η Κορώνη για όσους θελήσουν να διανυκτερεύσουν προσφέρει αρκετά ενοικιαζόμενα δωμάτια και μικρά ξενοδοχεία. Στην ομορφότερη περιοχή, στην είσοδο της πόλης, λειτουργεί κάμπινγκ με όλες τις ανέσεις.
Ωραιότερες παραλίες της περιοχής είναι η Γαλάζια Λίμνη, τα Περούλια και του Ζάγκα.
Αν αποφασίσετε και επισκεφτείτε την Κορώνη να είστε σίγουροι, πως από την πρώτη φορά που θα βρεθείτε εκεί θα την λατρέψετε.