Καθισμένη σε ένα βραχάκι που αγγίζει τη θάλασσα του λιμανιού του Ναυπλίου αγναντεύω πέρα μακριά. Είναι 8 το πρωί. Η προβλήτα είναι άδεια και παντού απλώνεται μια μαγική ηρεμία.
Τεντώνω το βλέμμα όσο πιο μακριά γίνεται στο βάθος του Αργολικού κόλπου, στην Ανατολική πλευρά της Πελοποννήσου.
Μου γεννιέται η επιθυμία ν ταξιδέψω στα νερά του και να ακολουθήσω την νοητή γραμμή που ενώνει το Ναύπλιο με τους πρόποδες του Πάρνωνα. Φαντάζομαι τις ομορφιές των τοπίων, τις χρυσαφένιες αμμουδιές και την άγρια φύση της Κυνουρίας. Σκέφτομαι ότι αν ακολουθήσω τη παραλιακή οδική διαδρομή από το Ναύπλιο μέχρι το Λεωνίδιο μέσα σε λίγες ώρες θα μπορέσω να γευτώ κι από κοντά όλα αυτά που φαντάζομαι.
Ευκαιρία για απόδραση και ξεκούραση. Ευκαιρία να αφουγκραστώ τους ήχους της άγριας φύσης της Τσακωνιάς. Χωρίς δεύτερη σκέψη τρέχω και μπαίνω στο αυτοκίνητο. Είμαι περίεργη να δω πόσα χιλιόμετρα με χωρίζουν από τη φαντασία μου. Μηδενίζω το κοντέρ των χιλιομέτρων και ξεκινάω την περιήγηση μου δίπλα στη θάλασσα. Αφήνω πίσω την είσοδο της πρώτης πρωτεύουσας της Ελλάδας και διασχίζω τον παραλιακό δρόμο που θα με βγάλει από τα όρια της Αργολίδος και θα με οδηγήσει στην είσοδο της Αρκαδίας, στις ακτές της Κυνουρίας, της περίφημης Τσακωνιάς.
Τσακωνιά! Πόσα πράγματα δεν έχω ακούσει για την Τσακωνιά και τους Τσάκωνες…
Οι Τσάκωνες ήταν λιτός και σκληροτράχηλος λαός, περίφημο πολεμικό σώμα των Βυζαντινών, και έτσι αυτοπροσδιορίζονται και ζουν ακόμα και σήμερα: λιτοί, αυστηροί και περήφανοι.
Κατά τον Ηρόδοτο θεωρούνται απόγονοι εκδωρισθέντων Ιώνων. Στις απότομες άγονες και βραχώδεις πλευρές του Πάρνωνα οι απόγονοι των Δωριέων κατάφεραν απομονωμένοι από τους άλλους κατοίκους της Πελοποννήσου να διασώσουν τη γλώσσα τους και να την κληροδοτήσουν στους σύγχρονους Τσάκωνες ως μια από τις πολυτιμότερες και τις πιο χειροπιαστές κληρονομιές της αρχαιότητος. Πολλά γλωσσολογικά προβλήματα λύθηκαν χάρις στα τσακώνικα που έφθασαν σε εμάς όχι ως νεκρό μνημείο σε κείμενα και επιγραφές αλλά ως ζωντανό κατάλοιπο που σώθηκε από γενιά σε γενιά και από στόμα σε στόμα. Η τσακώνικη έμεινε ανεπηρέαστη από την κοινή και διατηρεί μέχρι σήμερα την δωρικότητα στο σύνολο της.
Οι Τσάκωνες πρόσφεραν ανυπολόγιστες υπηρεσίες στον υπέρ ανεξαρτησίας αγώνα. Επαναστάτησαν μαζί με τους μαζί με τους Μανιάτες το Μάρτιο του 1821 και μετέδωσαν την επαναστατική τους φλόγα στις Σπέτσες, τα πλοία των οποίων χρηματοδοτούσαν οι Τσάκωνες. Με 2 επαναστατικά σώματα ανδρών πολέμησαν σε όλες τις μάχες, πολιόρκησαν τα φρούρια της Τριπολιτσάς, της Μονεμβασιάς και τα κυρίευσαν. Προσέφεραν τα πλοία, το πλούτο τους και το κυριότερο συντηρούσαν και εφοδίαζαν το στρατόπεδο των Βερβένων.
Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας μας η Τσακωνιά συνέχισε την προσφορά της σε όλους τους τομείς του εθνικού βίου κατορθώνοντας να διατηρήσει το δωρικά της χαρακτήρα, τα ήθη και τα έθιμα της, τη κουλτούρα της, το κοινωνικοπολιτισμικό ήθος της. Στη Τσακωνιά , τη σημερινή Κυνουρία, εκτός από τη τσακώνικη διάλεκτο που μιλάνε ακόμα οι Τσάκωνες χορεύουν το τσακώνικο χορό και φοράνε τις ενδυμασίες τους ( τζούμπες για τις γυναίκες και πουκαμίσες για τους άνδρες)…
Ο χρόνος μοιάζει υπερβολικά αργός μπροστά στις σκέψεις που τρέχουν με ταχύτητα φωτός. Κοιτάω αριστερά. Η θάλασσα με συνοδεύει στο ταξίδι μου σα να ακούει αυτά που σκέφτομαι. Μαζί της μοιράστηκα αυτά που έζησα μέχρι να φτάσω στον προορισμό μου με σας θα τα μοιραστώ μέσα από αυτές τις αναρτήσεις…γιατί…
Στις αναρτήσεις που ακολουθούν φιλοξενούνται όλα αυτά που συνάντησα, αλλά και αυτά που σκέφτηκα. Εικόνες που ζωντάνεψαν στο μυαλό μου από την επίσκεψη μου στις στάσεις της διαδρομής που ενώνει την Αργολίδα με την Κυνουρία, την περίφημη Τσακωνιά. Νέα Κίος, Μύλοι, Κιβέρι, Ξηροπήγαδο, Άστρος, Άγιος Ανδρέας, Τυρός και Λεωνίδιο.
άρθρο της Βασιλικής Ντουφεξή …. το επόμενο άρθρο για την Τσακωνιά Από το Ναύπλιο στο Λεωνίδιο: Μύλοι, Κιβέρι και Βόρεια Κυνουρία
Από το Ναύπλιο στο Λεωνίδιο: Ξηροπήγαδο και Παράλιο Άστρος
Στα κύματα της Πλάκας Λεωνιδίου ΒΙΝΤΕΟ DRONE
